استاد علی اکبر #رائفی_پور :
در زمان حضرت علی، جنگ پشت جنگ برای مقابله با علی (ع) به راه انداختند.
کار را به جایی رساندند که می گفتند نعوذبالله علی(علیه السلام) توانایی حکومت کردن ندارد. کاری کردند که ایشان بالای منبر گریه کرد.
اسدالله غالب! مردم را نفرین کرد و فرمود جرعه جرعه جام زهر را در گلویم ریختید. فرمود چون جامه صد چاک شده اید. اینطرف را میدوزم طرف دیگر پاره می شود.
ایشان خیلی جاها مجبور به سکوت شدند. خیلی جاها مجبور به سپردن مسئولیت به افراد منافق شدند چون چاره‌ای نداشتند. مانند اشعث بن قیس
بعضا حزب‌الهی‌های دور حضرت هم حزب الهی های گیجی بودند. مثلا امیرالمومنین (ع) به هیچ وجه نمی خواست محمدبن ابوبکر فرماندار مصر شود چون کم تجربه بود . چنان جوی درست کردند که ایشان مجبور شد اینکار را بکند.
می خواهم به شما بگویم امام جامعه حتی اگر علی (علیه السلام) هم باشد، امام معصوم باشد؛ ولی مردم پای کار نباشند، فاتحه آن جامعه خوانده شده است.
۵۰% جامعه امام است. بقیه اش ماموم است. ماموم اگر نباشد امام کار چندانی نمی تواند انجام دهد.
تاریخ را درست بخوانید. نشسته‌اید و به کوفیان فحش می دهید، نکند خودتان همان راه را بروید.